Dominant Passion
Chapter Five – Closure

Nakatingin lang ako sa kisame. Nakahilata ako sa kama at walang magawa. Isang araw na akong ganito. Hindi ako lumalabas ng kwarto. Si Brelenn naman ay nagpalipat ng kwarto kaya hindi kami magkasama ngayon. Ang narinig ko kanina, marami raw dumating na bisita rito. Isa rin iyon sa dahilan kung bakit hindi ako makalabas ng kwarto bukod sa ayaw kong makita si Naythen at takot akong kausapin si Brelenn.

Marahas akong napabuntong hininga at umupo na lang sa higaan. "Nag-away na kami kahapon... Meron na namang bago?" Nagpapadyak-padyak ako.

Mas lalong nag-init ang ulo ko nang makita ko na naman ang latest post ni Brelenn sa Instagram account niya. Kanina ay in-unfollow ko siya dahil sa inis.

May limang larawan ang post niyang iyon. Ang una ay picture niya na naka-shades at hubad baro pa. Nasa swimming pool siya. Sa pangalawang picture ay may nakahalik na isang babae sa pisngi niya. Ang pangatlo ay nakatingin naman ang babae sa camera at nakangiti. Ang pang-apat naman, naka-peace sign silang dalawa at ang huling larawan ay nakatingin sila sa isa't isa.

"I felt guilty for what?" Tanong ko sa sarili. "Sana pala nagpahalik na lang ako! Inintindi ko pa ang iisipin niya!" Inis na sabi ko.

Pikit mata kong tiningnan ang comment section. I dramatically gasped when I saw plenty of girls in his comment section. Most of them are known influencers!

"Napakaharot! Napaka!" Hinilot ko ang sintido ko at tumayo na lang para maligo dahil kailangan kong magpalamig.

Kumakanta lang ako habang naliligo. Mabilis lang naman 'yon dahil gusto ko na agad humiga ulit. Saktong pagkalabas ko ay nakita kong nagri-ring ang cellphone ko.

Pinunasan ko ang buhok ko gamit ang tuwalya at kunot noo iyong kinuha. Sasagutin ko pa lang sana 'yon nang bigla na lang namatay.

"Sino ba 'to?" Tanong ko sa sarili ko.

Unknown number.

10 missed calls!? Sino naman kaya ito?

Tinawagan ko rin ito pero hindi naman niya sinagot. Baka naman isa 'to sa mga naka-date ko dati na nalaman ang number ko at naisipan akong pagtrip-an? Hindi na gagana sa akin 'yan.

Binaba ko ulit ang cellphone ko bago ako pumunta sa harap ng salamin at nagpunas ng buhok habang nakatingin doon. Ngingiti-ngiti pa ako nang makita ko ang dibdib ko roon. Minasahe ko pa 'yon saglit bago ako nagbihis. Saktong top ko na lang sana ang isusuot ko nang makarinig ako ng katok. Madali ko 'yong sinuot bago ako nagsalita. "Sino 'yan?" Tanong ko at bahagyang lumapit sa pinto. Nang wala akong marinig ay hinanda ko agad ang dala kong kitchen knife mula sa bag ko.

Mas lumakas 'yung katok.

"Sino ka ba?" Sigaw ko.

"It's me, Jarell..."

Naibaba ko agad ang hawak kong kutsilyo at bumuntong hininga. Ibinalik ko agad ang kutsilyo sa lalagyan non kanina bago ako lumapit ulit sa pinto. I crossed my arms. "What are you doing here, Naythen?"

"Open the door please. I just want to talk. I'm sorry for what I did earlier. That's disrespectful."

"It already happened and you can apologize outside. I don't need to open the door for you." I rolled my eyes when I remembered what happened earlier this day. "Please, Jani,"

Nag-init ang mga mata ko nang tawagin niya ako sa nickname ko. Kakaunti lang ang nakakaalam non at talagang pili lang. Kapag tinatawag akong 'Jani' ng isang tao, close na kami. Matagal kong hiniling na sana sabihin niya 'yan sa akin. Pero hindi ko alam, parang wala na. Hindi ko na gusto. Nakakainis lang at ngayon niya pa naisipang banggitin 'yon.

I opened the door and immediately turned back so he can't see me wiping my tears.

Sinubukan niya akong yakapin pero agad kong tinaas ang kamay ko para pahintuin siya. "Why... Why are you doing this?"

Closure.

Hindi kami nagkaroon ng closure. Kaya siguro ganito ang nararamdaman ko. Ang haba pa ng ilalagi namin dito pero mukhang hindi na kami magtatagal. It's my fault... "I-I love you,"

I shut my eyes with tears. "You're a jerk. You're getting married, Naythen. Don't you feel bad for your fiancee?" I asked him. "I'm going to leave here early. Maybe today. Just tell me what you want to say now." "Is he your boyfriend?" Tanong niya sa akin.

Sarkastiko akong tumawa habang patuloy na naglalandas ang luha ko sa pisngi ko. Inalis ko ang buhok ko na kanina ay nakatakip sa mukha ko para sana ay hindi niya makita agad. Pero nainis niya ako. "Where did you get the nerve?" Marahas kong pinunasan ang luha ko. "If you don't have anything else to say, please leave me alone. Go fuck yourself. Huwag mo akong idamay---"

"I think he's the best for you," "What?"

"I liked you since the first time I saw you in that library... You're every guy's dream. You're smart, pretty, kind, friendly and... you have everything. I never thought you'd look at me. I liked you for years but I didn't confess." He laughed. "I thought you have a relationship with your best friend, Brelenn. You seem so close and I felt like I can't even touch you... He's always there."

"And what? What's with my best friend? Are you going to put every blame on him? Huh?"

"No..." He sighed. "What I'm saying is... I was jealous and I thought I have no chance to be with you. Not until our teacher grouped us in a project and we became close... and I found out all your ex boyfriends broke your heart by cheating on you multiple times. I badly want to help you with that so I promised you I won't cheat on you. Later, started a relationship but I never felt comfortable with your best friend. I know, myself... You can't look at me the way you look at him, Jani..." "W-What?"

"I... I thought maybe... I'm messing with you two... with your relationship. Maybe he can't confess to you because I'm here... he seems so pure so I was jealous because I love you." He looked away. I can see the tears forming in his eyes. "It's not true that I left you just for my dream, Jani... I thought you already knew... I left you for you to be happy, both of you. Ang toxic natin noon, eh. Pero kapit ka pa rin sa akin.

Ewan ko ba, sabi ko sa sarili ko okay na ako, eh. I moved on. Pero noong nakita kita ulit, parang bumalik ako sa zero. Tapos nakita ko pa kayo na magkasama. Akala ko masaya na ako kasi iyon naman din ang sinabi ko sa sarili ko na gusto kong mangyari pero hindi ko pala kaya. Hindi ko na kaya." He looked at me painfully.

"Anong... sinasabi mo?" I can't talk clearly. I'm confused.

"I apologize... I'm sincerely sorry for what I've done earlier today and for loving you. I'm sorry, Jani..." He started sobbing without looking at me.

"You... You did that because you thought... You thought I liked my best friend?" Hindi makapaniwala kong tanong sa kanya. Tumango naman siya. "Bakit hindi mo ako tinanong tungkol dito? Bakit hindi ka manlang nagsabi sa akin?" Sunod sunod na tumulo ang luha ko.

"Kapag sinabi ko ba sa 'yo 'yon noon. Sa tingin mo magtatagal pa tayo? Ang toxic natin... We're not good for each other."

"How could you say that? Do you know how happy I am when we were together? And you suddenly broke up with me! You left me without a proper reason. I questioned myself a lot. I changed myself so you can't see the girl you hurt in me! And now you're telling me that you left me because you thought I like my best friend?" Napasigaw na ako roon.

"Jani..."

"Fuck you!" Dali dali kong inayos ang mga gamit ko para maghanda na at makaalis doon. Sinubukan niya akong pigilan pero hinahawibko ang kamay niya. Hindi ko na rin napigilan ang mapahagulgol kaya napatakip ako ng bibig. Pakiramdam ko ay nanlalambot ang binti ko at mahuhulog na ako anumang oras.

"Jani---"

"Fuck off!" Sigaw ko. Napahinto ako nang marinig ko ang kasabay kong magsabi noon. "Brelenn?" I whispered.

Nandoon nga si Brelenn. Nasa labas. Naka-silip siya roon sa kaunting espasyo ng pinto.

"You broke up with her for what..?" He's staring blankly at Naythen.

I saw how Naythen gulped and wiped his tears. "For you, for you guys to be happy."

"And now you're marrying someone." May halong pagkairita ang tono niya.

"Let's go home, Brelenn," lintaya ko at sinubukang hawakan ang kamay niya. "Let's not waste time... Let's go home."

"You did all of that because you thought we are together before?" Pinaglaruan niya ang kanyang dila sa pisngi. "Gago ka pala eh," asik niya rito.

"Brelenn..." tawag ko sa pangalan niya. Mukhang nagliliyab na sa galit ang kanyang mga mata.

Humarap siya sa akin, lumambot ang kanyang mga mata sa akin pero nag-iwas agad siya ng tingin. "I... I don't understand both of you..." Umalis ito sa harapan namin.