Prank Call to the Mafia Lord
CHAPTER 39:

Dark Asher POV

It's been two weeks at hindi pa rin gumigising ang asawa ko.

I always beside in her while she sleeping peacefully. I held her hands at pinisil ko iyon.

Every time I see her laying in bed, I cried.. Bakit sya pa ang sumalo ng bala na dapat sa akin?

I blaming myself for being a bastard!

My wife is very dependent. She never give up but towards she fight all alone that I never thought she's afraid to lose me.

My tears fell in my eyes.. I kiss her soft like a marshmallow hands.

"Wife, please wake up..."I've talking to her always to waking up

But she's sleeping all along in two weeks.

"Dark ako muna magbabantay sa kaibigan ko... You should take a rest... wala kapang tulog at kain kakabantay sa kaibigan ko..."Dianne said ng madatnan niya ako na binabantayan ang asawa ko

She's right! I'd never sleep and eat kakabantay sa asawa ko. Hindi ko sya pweding iwan at pabayaan na lang basta basta. Baka kung ano ang mangyari sa kanya pag iniwan ko siya

"No! I will never leave her in this situation. Kahit magutom ako at puyat hindi ko pweding Iwan ang asawa ko!"matigas kong sagot sa kanya

Hinaplos ko ang kanyang mukha at ang buhok nito.

"You think matutuwa ang asawa mo na makikita ka niyang ganyan ang itsura mo pag nagising siya? Look at yourself maga ang mata mo kakaiyak at para ka ng zombie. Ni hindi ka na nga makilala na ikaw si dark ei."singhal nito sa akin "No I will never leave her.. Dito lang ako!"matigas ko pa ring sagot sa kanya

Hindi pwedi na iwan ko sya!

"Sige kung ayaw mo dahil diyan sa katigasan ng ulo mo! Bakit parang ang selfish mo? Iba na ang ugali mo ngayon hindi na yung dati na ang lamig mong makipag usap sa lahat! Sana naman wag mo namang pabayaan ang sarili mo kakabantay sa kaibigan ko na asawa mo! Ako na ang magbabatay sa kanya. Umuwi ka muna sa bahay niyo ng sa ganon ay makapagpahinga ka."singhal nito sa akin

I cried and sobbing... Wishing that is all just a dream.

"Ok I'll go home pero babalik din ako bukas para bantayan ang asawa ko.. Please don't leave her at wag mo siyang pabayaan, Dianne!"I said while looking to my wife's body... How I miss her damn much!

I kiss her forehead and her lips while leaving... I stood up looking again at her while I'm at the door.

"Promised wife, I'll comeback tomorrow para bantayan ka."I slowly said at lumabas na

Sana bukas na pagbalik ko ay gising kana! I wish...

Dianne POV

"Tsk! Ang tigas ng ulo ng asawa mo best! Ayaw pa makinig sa akin. Alam mo bang dalawang linggo kanang tulog diyan kaya gising na diyan!"sabi ko sa kanya at yinugyog ang kamay nito Paano ako nito masasagot? Tulog nga siya..

"Hay nako, best! Wala pang tulog at kain ang asawa mo kakabantay sa'yo.... Alam mo bang araw araw siyang umiiyak dahil hindi ka pa nagigising? Sinisisi ya din ang sarili niya na nasa sya na lang ang nandiyan at hindi ikaw... Ang walang hiyang nagpapanggap pala ang kumidnap sa'yo?! Nag pretend pa talaga na childhood friend mo na hindi naman pala!"mahaba kong salita kahit tulog siya

Alam kung gigising siya dahil malakas siya..

Hindi nagpapatalo ang Isang tulad niya...

I also cry dahil wala akong kasama sa pag sho-shopping

Yes my parents ay umuwi na pero gusto ko pa rin makasama ang nag iisang kaibigan ko. Best in tandem kaming dalawa pag nasa kalukuhan na ei. Pero ngayon hindi na muna dahil nakaratay pa din siya sa hospital bed. Bigla na lang ako tumingin sa kamay niya ng magalaw niya ang isa niyang daliri.

I immediately call the doctor kaya agad nilang cheneck ang kaibigan ko.

Lost in the world of this story? Make sure you're on Ne5s.org to catch every twist and turn. The next chapter awaits, exclusively on our site. Dive in now!

I see her na nakamulat na ang kanyang mata.

I didn't call dark... but instead kuya skyler at kuya Ryle

"Hello kuya, nagising na si Cleah pero wag niyo munang sa sabihin sa kay dark na gising na siya... Alam niyong wala syang pahinga at kain... Pero bukas babalik naman siya..."I said

("Ok, we will arrived at the hospital we are on our way.")sagot ni kuya skyler sa kabilang linya

Kaya agad kung pinatay ang tawag. Tiningnan ko ang kaibigan ko na gising na talaga.

I immediately run towards her.

"Doc, kamusta ang kaibigan ko?"

"She's fine now... babalik na lang ako mamaya para ei examined siyang muli.... you can talk to her now... I have to go Ms. Francisco."pagpapaalam ng doctor sa akin Yumuko muna ako at nagpapasalamat sa kanya

"Na uuhaw kana ba? Nagugutom?"bigla kong tanong habang hinawakan ang kamay niya

"Gusto kong uminom best."sabi nito kaya agad ko siyang binigyan ng tubig kaya uminom siya agad

"Finally your awake... pupunta na dito sila kuya sky at kuya Ryle."sabi ko sa kanya

"Patay na ba yung hayop na yun?"tanong nito bigla

"Yes, he died but actually your sleeping in two weeks, best."sagot ko sa kanya

"Ano? Two weeks na akong tulog?"sigaw niya kaya napatakip ako ng tenga

Kahit kelan talaga mas malakas pa siyang sumigaw ei.

"Princess!"sigaw nila kuya sky at ni kuya Ryle na kinakapos ng hiningang dumating dito sa hospital

"Your awake princes..."sabi ni kuya sky at agad na niyakap ang kaibigan ko

I smile in them dahil mahal talaga nila ang kapatid nila. How I wish na sana meron din akong kapatid na ganyan din.

"Nasaan si hubby?"bigla nitong tanong sa amin

"Actually best pinauwi ko siya... Alam mong dalawang linggo din siyang kakabantay sayo at hindi siya kumakain at hindi rin makatulog dahil iyak lang siya ng iyak kakabantay sa'yo."sabi ko "Ano? Bakit hindi siya kumakain? Makatikim talaga yun ng batok sa akin!"galit nitong sabi

"Best easy lang dahil hindi niya talagang kayang iwan ka. Ayaw niyang pabayaan ka.. Kahit matigas ang ulo niya ay ayaw ka pa rin niyang iwan."sabi ko at hinawakan ang kamay niya

"I have a plan..."bigla nitong sabi

"What is it princess?"tanong ni kuya sky

"I will prank him na hindi ko sya na alala."sabi nito habang nakangise

"You will pretend that you have amnesia?"tanong ni kuya Ryle

"Yes!"maikli nitong sagot

Nakatinginan naman kaming tatlo at napa apir dahil sa plano naming pagpapanggap na hindi kami nito naalala Siguradong iiyak iyon hahaha...

End of chapter 390